In de afgelopen weken zag ik al enkele foto’s van uitbundig bloeiende veenpluisvelden langkomen. Hoewel ik over het algemeen niets moet hebben van periodieke-natuurfotografie-trends – je zult mij bijvoorbeeld nooit in het Hallerbos tegenkomen – besloot ik nu toch maar eens te gaan kijken bij enkele vennen waar ik eerder veenpluis had gezien. De bloei is dit jaar zo uitbundig dat ik de verleiding niet kon weerstaan om er ’s ochtends naar terug te keren. Enkele dagen later stond de wekker om 4:30. Dit bleek een kleine miscalculatie, want een half uur om op te staan plus een half uur fietsen om er een half uur voor zonsopkomst te zijn betekend natuurlijk 1,5 uur voor zonsopkomst opstaan in plaats van één uur. Het laatste stuk was dan ook racen op de fiets terwijl ik tandenknarsend zag hoe de lucht al begon te kleuren. Er zat niets anders op dan alleen de zonsopkomst te fotograferen, maar gelukkig kwam ik toch thuis met enkele fraaie beelden.

The past few weeks I already saw a couple photos of exuberantly flowering cotton grass fields. Although I am not really in for periodic nature photography trends – you will for example never find me in the Hallerbos – I decided to check out a couple of fens I had seen cotton grass before. The bloom was so exuberant this year I could not resist to return in the morning. A few days later I had put the alarm clock to 4:30. This turned out to be a slight miscalculation, because a half hour to get up plus a half hour to cycle to be a half hour before sunrise on the location means of course getting up 1,5 hour before sunrise, instead of one hour. The last piece on the bike I was racing to be there in time, while gnashing my teeth to see the sky color. There was no other choice than just to photograph the sunrise.