Hoe vaak ben ik al niet langs deze plek gekomen? En keer op keer bedacht ik me dat ik nog eens iets moest doen met deze lupines. Het zou niet makkelijk worden, want er is bijna niets in de omgeving wat als interessante achtergrond kan dienen. Tot ik me besefte dat ik het wegslingerende karrenspoor wellicht als achtergrond onderwerp zou kunnen gebruiken. Nu nog een goede lucht erbij om het plaatje af te maken, maar dat wilde niet helemaal lukken. In de veronderstelling dat het niets geworden was keerde ik huiswaarts. Een dag later bij het bekijken van de resultaten kwam sprong deze foto er toch tussenuit. Wellicht had ik iets te veel het idee van een plaatje met warm avondlicht in m’n hoofd zitten.

Het is best even wennen om nu opeens met een camera met 42 megapixel te fotograferen. Bekijk de foto op vol formaat en je staat versteld van de hoeveelheid details. Bovendien is het dynamisch bereik ineens stukken groter. Uit macht der gewoonte sta ik in het veld weer belichtingstrappen te maken, terwijl de hele scene zich door deze camera gewoon in één foto laat vastleggen: gewoon voorkomen dat de hooglichten uitgebeten worden en in nabewerking de schaduwen iets ophalen, voila.