Doorgaans ben ik niet zo van het fototoerisme; het naar een bekende mooie plek rijden om daar foto’s te gaan maken. Als ik de verhalen hoor hoe het op sommige plekken ’s ochtends dringen is om je statief kwijt te kunnen dan gaan bij mij de nekharen overeind staan. “Je zult mij nooit in het Hallerbos of op de Posbank aantreffen”, was vaak mijn motto. Toch heb ik me laatst ook schuldig gemaakt aan een stukje fototoerisme door meerdere keren mee te gaan naar het Speulderbos. Door wat ik er van gezien had en het gebrek aan mooie oude bossen in de omgeving kon ik de verleiding niet weerstaan. Het leverde toch een paar foto’s op, hoewel het moeilijk was door alle bomen het bos te zien. Het zal wel komen omdat ik het niet gewend was.

Usually I am not that much into photo tourism; going to a known beautiful location to shoot photos there. When I hear the stories about how some places fill up in the morning and tripods line up, I will get a little annoyed. “You will never see me in the Hallerbos or on the Posbank”, was often my motto. Nevertheless, I have sinned to some photo tourism lately by going to the Speulderbos a couple of times. By what I had seen and the lack of beautiful old forests nearby I could not resists the temptation. It did yield some photos , although it was difficult to see the forest through all trees. It must be because I am not used to it.